Sommige mensen maken anderen mensen die dingen zeggen die ook door anderen
worden gezegd uit voor papegaaien… Deze kwalificatie valt vervolgens
verkeerd bij de mensen die de dingen zeggen die door andere mensen worden
nagezegd. Helaas wordt degene voor wie de boodschap uiteindelijk bedoeld is
niet veel wijzer van deze gang van zaken. Het komt maar al te vaak voor dat
mensen die dingen zeggen onderling bakkeleien over de dingen die ze zeggen
terwijl ze eigenlijk moeten kijken tegen wie er wordt gesproken. Luistert
die eigenlijk wel?
“Bim, Bam, Bom!” Laten we de luidste klokken luiden nog vóór we de boodschap
brengen of brengen we ons verhaal met stille trom?
Je kunt namelijk wel wat zeggen maar vertel je ook wat? Maak je alleen maar
geluid of heb je werkelijk een boodschap te brengen? Heb je een heel goed
verhaal en wil je dit van de daken schreeuwen maar doe je het niet omdat dat
niet gebruikelijk? Fluister je daarom je boodschap naar degenen die hun best
doen om je te horen? Of laat je iedereen weten dat jouw verhaal het verhaal
is dat iedereen zou moeten horen maar heb je eigenlijk niet veel te
vertellen?
Ik zou graag willen zeggen: “als je mijn boodschap niet kunt horen, dan moet
je harder luisteren!”.
