Vreemd eigenlijk dat zaken waar je het minst verstand van hebt vaak het meeste kosten. Het afgelopen jaar ben ik in de gelukkige omstandigheid geweest om zowel een nieuwe auto als woning te kunnen “uitzoeken”. De auto heb ik al eens eerder een column over geschreven (en ging vooral over het plezier van mijn klassieke motorscooter) maar over het huis heb ik nog niet gerept.
Zodra je jezelf gaat oriënteren op de aanschaf van een nieuwe woning dan schat je eerst je eigen kredietwaardigheid in en start je een zoektocht op internet. Natuurlijk zijn de huizen die je het leukste vind “net boven je budget”. In de meeste zoekmachines kun je prijs als belangrijkste criterium opgeven maar weet u wat uw huis waard is? Écht waard dus bedoel ik dus…
Waarschijnlijk heeft u mijn vorige vraag bevestigend beantwoord. Ik geloof er echter niets van. De stapel stenen, oneerbiedig gezegd, vertegenwoordigd een herbouwwaarde, emotionele waarde en economische waarde in het vrije verkeer. U en ik gaan uit van de waarde van het huis van de buren dat vorig jaar verkocht is en vullen dat aan met de emotie die onze woning voor ons vertegenwoordigd en vertalen dat naar een prijs.
In diverse programma’s op de televisie worden bouwvallen van huizen opgeknapt door de toekomstig bewoners opgeknapt en opnieuw getaxeerd. Opmerkelijk zijn de verschillen tussen de waarde die de bewoners in hun hoofd hebben en de gemiddelde waarde die ervaring taxateurs voor de woning berekenen. Bijna altijd zit er een groot verschil tussen en zijn de bewoners teleurgesteld met de uiteindelijke verkoopwaarde.
Weet u wat uw software kost? Ik bedoel niet de kosten die u moet maken om een licentie aan te schaffen maar de kosten om de software te maken. Uw software wordt geschreven door mensen, echte mensen die met passie hun kennis aanwenden om een digitaal product te vervaardigen. Mensen met een woning waarvan ze niet precies weten wat ‘ie waard is.
Archive for maart, 2009
Doe maar een bod
Dik
Waarom ik zo dik ben vraagt u? Nou dat heeft te maken met mijn zware botten en mijn genetische aanleg.. Ja genetisch inderdaad. Mijn vader is ook dik en zijn moeder ook. Trouwens mijn moeder ook en dat heeft helemaal niets te maken met ons eetpatroon want wij eten exact hetzelfde wat onze broers en zussen eten en die zijn ook niet dik. Tja.. natuurlijk doen we heel ander werk en haal ik wel eens een softijsje ‘s avonds bij ons in de haven maar dat ene ijsje heeft er verder ook niets mee te maken.
Nou daar zegt u wat.. zware botten, dat schijnt wel 3 hele kilo’s te schelen hoor. Maar ik heb wel eens gehoord dat dit van de buitenkant nauwelijks te zien is. Verder ken ik uw broer en die heeft toch vorige week tijdens de marathon van New York zijn persoonlijk record verbeterd??
Bovenstaand gesprek hoorde ik – in soortgelijke bewoordingen – onlangs en dat zette me aan het denken. Wanneer het over eten, drinken, sporten of iets anders algemeens gaat dan weet iedereen dat dezelfde input niet altijd leidt tot dezelfde output. Wat goed is voor de één is niet altijd goed voor de ander. Dezelfde patronen leiden bij de één tot een succes en met slechts enkele aanpassingen in de randvoorwaarden bij de ander tot een fiasco.
Bij softwaregebruik is dat precies hetzelfde. Waarom zou die software waarmee het ene bureau prima uit de voeten kan ook direct geschikt zijn voor het andere bureau?? Hanteren beiden dezelfde uitgangspunten bij het gebruik van de software? zijn de mensen op dezelfde wijze gekwalificeerd?
Toch zijn er bureaus die – als waren het eendjes die blindelings uit het nest hun moeder volgen – een keuze maken aan de hand van de ervaringen van een ander… Met alle gevolgen van dien. Stel uzelf daarom voortaan eens wat extra vragen voordat u zonder meer de keuze van een ander volgt.
rob roef, mei 2009