Hoewel iedereen het er over eens is: “samenwerken gaat om vertrouwen” lukt het samenwerken in de bouw niet zo heel goed. Over het slechten van muurtjes tussen de verschillende deelnemers in de bouw wordt veel over gesproken maar uiteindelijk richt iedereen zich op zijn eigen werkzaamheden. Angst regeert tijdens de huidige crisis en de rijksoverheid heeft zelfs een heus expertiseteam opgericht (Bouwteam genaamd) om te onderzoeken hoe we als sector uit onze benarde situatie moeten komen.
De bouwkolom bestaat niet meer, tegenwoordig werken we met co-makers samen aan het eindproduct, de klant staat hierin centraal. Maar wie is die klant? Is dat echt alleen de eerste opdrachtgever? Of de gebruikers van het gebouw? Nee, alle afnemers van elkaars diensten en producten zijn ook gewoon klant! Waarom niet gewoon benoemen hoe het werkelijk is?
Als je echter niet weet wat je klant wil hebben dan kan je dat toch ook niet leveren? Vind je dan het gek dat hetgeen je levert niet wordt vertrouwd?
Mijn oproep aan de bouw; Verdiep je eens wat meer in wat je klant wil, stop met navelstaren en nadenken over wat goed voor die ander is. Wees OPEN, sta OPEN voor andere invalshoeken en kom tot de ontdekking dat als resultaat anderen ook OPEN voor je zullen staan!
Uiteindelijk zal iedereen zich realiseren dat BIM kan helpen om de vraaggestuurde processen in te bouw beter op elkaar aan te laten sluiten en dat uitwisseling van gegevens alleen kan door te weten wat de ander wil…
… dat de inzet van OPEN BIM hiervoor de enige keuze is lijkt me dan logisch.
Moet je jezelf eens voorstellen dat je een schuifpuzzel op moet lossen, je weet wel zo’n 2-dimensionale puzzel met los-van-elkaar-zittende vakjes waarbijéén vakje ontbreekt. Als alle vakjes in de juiste volgorde liggen dan ontstaat een afbeelding of een cijferreeks. Niets moeilijks aan. Behalve als depuzzel niet klopt, als er 2 vakjes per ongeluk expres zijn omgedraaid. De kans dat die schuifpuzzel, die op een “willekeurige“ manier in elkaar gezet is,wordt opgelost is erg klein. Maar nog steeds wel aanwezig.
Ik weet bijna zeker dat veel lezers van dit stukje tekst in het verleden hebben geworsteld met Rubik’s Cube, de kubus met zijvlakken in een andere kleur, 3 rijen iedere kant, ieder bestaande uit 3 blokjes die om een verticale én horizontale as kunnen draaien. Het is de bedoeling om de blokjes van de kubus zo te draaien dat de 6 vlakken een egale kleur krijgen. We kennen allemaal wel iemand die deze puzzel fluitend oplost. Diegenen die het niet konden raakten gefrustreerd en haalden de kubus uit elkaar of haalden de plakkertjes van de blokjes om ze vervolgens op de juiste plaats te plakken.
openBIM lijkt voor veel mensen op een puzzel die ze niet kunnen (lees willen) oplossen en daarom er liever tegen ageren en het “één van de leukste marketinginitiatieven van het moment” noemen. Argumenten verzinnend om maar niet te hoeven toegeven aan de kracht van de markt hebben hele volksstammen besloten om te standaardiseren op één systeem.
Leuk is het om te zien dat een van de grootste gesloten bolwerken van de Nederlandse bouwwereld onlangs ‘uit de kast kwam’ en – zonder het te weten – een lans brak voor de verdere adoptie van openBIM als standaard.
Het ontkennen van openBIM als standaard is net zoiets als het ontkennen van de stelling van Pythagoras.
a²+b²=c²
Direct na het overlijden van Steve Jobs gingen websites ‘op zwart’, was iMourn een trending topic en werden er In Memoriams geschreven. Heel, heel veel goeds lazen we over de rebel die, door zijn unieke gevoel voor trends, uitgroeide tot één van de machtigste mensen van de (computer)industrie. Hij was onder meer verantwoordelijk voor de introductie van de muis, grafische userinterface, iPod, iTunes en, recenter, aanraakbediening…
Veel zogenoemde, vaak door zichzelf benoemde media-experts spraken liever over de andere kant van deze man. Het verhaal ging dat een medewerker van Apple die samen met hem in de lift stond werd ontslagen, nog voordat de lift de begane grond raakte, omdat deze verkeerd naar Jobs keek. Ook gaat het verhaal dat Apple, onder leiding van Jobs, nooit iets heeft gedaan aan liefdadigheid. Hij was een op geld beluste wolf die liever arme medewerkers uitbuitte dan iets deed aan hun arbeidsomstandigheden.
Gelukkig zag ik een YouTube-video die ik nog niet eerder gezien had van de introductiespeech die Jobs gaf op Stanford University in 2005. Deze Steve Jobs was niet vergeten waar hij vandaan kwam, hij wist de aanwezigen (en mij) te raken met deze inleiding… “How to live before you die”.
Wat niet veel mensen weten is dat Steve Jobs een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van Virtueel Bouwen. Ik durf zelfs wel te stellen dat, als hij er niet was geweest, de BIM-wereld er anders uit had gezien. In Budapest, begin jaren 80 (nog ten tijden van de communistische onderdrukking), richtte Gábor Bojár het bedrijf Graphisoft op. Doordat Steve Jobs geloofde in de ontwikkeling van ArchiCAD gaf Apple niet alleen een financiële injectie maar stelde het ook gratis hardware ter beschikking. BIM-software werd hierdoor beschikbaar voor iedereen!
Deze Steve Jobs verdient een standbeeld en dat krijgt hij ook!
Wat is dat toch met mensen die ik niet begrijp omdat ze woorden gebruiken die ik niet snap? Dat vroeg ik aan een ahitofel maar die gaf me slechte raad. Dus contrecoeur ging ik met tegenzin naar een collega die het me misschien kon uitleggen. Helaas, die collega was niet alleen recalcitrant maar ook nog eens obstinaat dus ik ging ik na lang delibereren onverrichter zake rechtsomkeert.
Ik kan me voorstellen dat u, als lezer van dit stukje, niet alles heeft begrepen maar wél de strekking van bovenstaande alinea heeft meegekregen.
Zo vergaat het menigeen die ik spreek over BIM ook, murw door alle eerdere onBIM horen ze niet écht wat ik zeg. Waarschijnlijk omdat ze wachten op lastige woorden die niet verder worden verklaard als “Symantisch web, clash detection, multiplatformstrategie en parametrische objecten” of vervelende afkortingen als BIR, MVC en EDM.
Pragmatisch als ik ben lees ik over zaken die ik niet direct begrijp heen. Aangezien ik ook erg nieuwsgierig ben zoek ik hetgeen niet duidelijk was soms ook nog wel eens op – op het web – met het gevaar dat ik er helemaal niets meer van begrijp.
Luister; BIM is simpel, vermijd daarom charlatans die proberen te overtuigen met moeilijke woorden en als je echt niet meer weet waar het over gaat dan heb ik – na lang epibreren de perfecte provocatie voor tijdens zo’n gesprek:
“uuuhm…. volgens mij is BIMmen een reciproke interdependentie maar als je het hier niet mee eens bent mag je het zeggen!”
Gegarandeerd dat uw gesprekspartner zich, net als u bij het lezen, even achter de oren krabbelt!
rob roef, augustus 2011
Deze week was ik bij een presentatie van Rijn Vogelaar over de Superpromoter. Hij begon echter met het voordragen van een gedicht uit zijn eigen werk dat ik erg mooi vind:
Als jij nu het water was
wat zou je dan zeggen
vrienden ontkleed je
en zwem maar in mij
of zou je naar andere
landen vetrekken
want water kan reizen
water is vrij
zou je gezichten
in wolken herkennen
zou je nog weten
wie ik en wie jij
zou je je golven
op het strand komen leggen
zou je me schrijven
in het zand of in klei
want als jij het water bent
wil ik in je zwemmen
wil ik in je verdrinken
zodat ik ook water kan zijn
dan kunnen wij alles
tot in het oneindige rekken
zoals water stroomafwaarts
naar nergens verdwijnt
Bij mij in de buurt is een wijk en als je daar doorheen gaat dan zie je een officieel verkeersbord staan met daarop de tekst “Richting alle objecten”. Serieus… álle objecten dus. Nu zult u zich afvragen; wat zijn dan die objecten? Ik vraag het me ook af en dacht dat ze er wijken, straten, bijzondere gebouwen, bruggetjes, de ijsbaan en het winkelcentrum mee zouden bedoelen. Als je het betreffende verkeersbord echter volgt kom je niet aan waar je verwacht aan te komen. Dat komt, beste lezer, omdat een object een vaag iets is. Volgens de dikke Vandale is een ob·ject het; o -en voorwerp (1, 2), maar ik weet zeker dat dit niet veel verduidelijkt…
Vorige week, ik weet niet hoe het precies gebeurde, moest ik om 0645uur (‘s morgens inderdaad) in de landelijke hoofdstad zijn in de grootste evenementenhal (met de slechtste akoestiek) die we kennen. Of ik me wilde melden op verdieping 4 van ingang Zuid…. Te bereiken vanuit P1. Vanaf het hotel waar ik logeerde was het max 4 minuten rijden naar P1 maar ik heb er wat langer over gedaan. Ik reed binnendoor, volgde de kortste, snelste route maar… P1 is alleen bereikbaar vanaf de snelweg. Eénmaal in P1 aangekomen was het een gezoek naar ingang Zuid en op verdieping 4 naar de gereserveerde zaal. Op de gok een deur openen bracht me uiteindelijk op de juiste plaats.
In de BIM-wereld zijn er heel veel mensen die zo wazig praten dat je niet meer begrijpt wat ze bedoelen. Vaak is het om te verbloemen dat ze dat zelf ook niet weten maar het komt ook voor dat ze bewust systematisch mensen bedriegen over hun vaardigheden, intenties of prestaties. Ik noem deze groep BIM-charlatans. Deze mensen gebruiken veel afkortingen, oneigenlijke bangmakerij, onBIM (zie een vorige column) maar praten vaag. Ja, inderdaad, een beetje in objecten…
Zie het maar als die verkeersborden, die lijken officieel, worden door iedereen gezien maar je doel zal je nooit bereiken als je ze blindelings volgt…
Tips om te voorkomen hoe je in hun object trapt? Moeilijk! Let op voor de hand liggende signalen: Alleen bereikbaar via de snelweg? Veel afkortingen? Veel hol geblabla? Wegwezen!!
Loop niet de meute achterna, neem eens een binnendoorweg en doe eens een deur open waar geen bordje op staat. Je komt vast iemand tegen die je wel begrijpt!
rob roef, juni 2011
Vorige week weer eens op een beurs in het buitenland geweest. Dit was een heel bijzondere beurs. Een uniek concept, iedere bezoeker hapjes en drankjes, de standbemensing werd niet overgeslagen door de organisatie en bijna alle bezoekers behoorden tot de juiste doelgroep… De doelgroep van alle standhouders trouwens.
De boodschap van de organisatie aan de standhouders was duidelijk; alléén noviteiten tonen. Als je tegels, bakstenen, glas of keukens verkoopt is dat een makkelijker opgave dan voor ons “softwarejongens”. Er is immers nooit een noviteit, althans niet volgens de pers. Geloof me, het is verrekte lastig om je vernieuwde / nieuwe softwareproduct onder de aandacht van deze groep te brengen.
Attentie krijgen van dé bezoeker is op een dergelijke beurs een must, want, zoals gezegd is iedereen een mogelijk nieuwe klant. Mooie plaatjes tonen? Oud nieuws, wordt niet meer op gereageerd… De nieuwste Apple hardware oppoetsen en glimmend om aandacht laten schreeuwen? Joh, iedereen heeft tegenwoordig toch zo’n apparaat thuis staan! Een goede babbel dan? Wilt u me liever niet zomaar aanspreken, brutale Hollander!
Wat dán zult u zeggen? Goede vraag! Helaas voor u maar, omdat mijn concollegae deze column ook hebben gevonden, kan ik onze geheime trucs niet prijsgeven. Wat ik echter wel kan zeggen is dat het niet zit in het tonen van de nieuwe versie van de software, niet in het opnoemen van alle mooie nieuwe functies. Ook zit het niet in de wijze waarop je foldermateriaal uitstalt.
De nieuwe versie van software is blijkbaar geen noviteit maar blijft wel erg interessant. Wij vermijden het onderwerp stelselmatig, het gaat tenslotte wat er nu mogelijk is.
Waarom stelt iedere bezoeker dan nog steeds de vraag; “Wanneer komt ie????”
Dit stukje schrijf ik op de avond van de laatste dag van de beurs Bouw en ICT 2011. Het was een drukbezocht evenement waar vele bezoekers zijn gekomen om meer inzicht te krijgen in BIM.
BIM is een niet te stoppen ontwikkeling en heeft ondertussen, sinds de uitvinding van Virtual Building 24 jaar geleden, bewezen een blijvertje te zijn. Toch ventileren nog steeds mensen dat BIM een hype is, een loze belofte, een bedreiging of zelfs een valkuil. Echt waar, onlangs heb ik nog iemand tijdens een BIM-congres op een podium een paar honderd aanwezigen bang zien maken met onBIMverhalen. Had maar wát graag een discussie gevoerd met deze spreker, helaas was ‘ie na z’n presentatie niet meer bereikbaar…
Van potentiële klanten kan ik het me – soms – nog voorstellen. Deze hebben (hadden) soms een grenzeloos vertrouwen in de (inmiddels voorbije) toekomst van hun software en werkwijze. “Liever evolutie dan revolutie”, ik heb het de laatste jaren regelmatig gehoord. De mensen die me dit zeiden spreek ik echter niet zo vaak meer.
Vertegenwoordigers van bedrijven die inspelen op de angst van de klant begrijp ik echter helemaal niet. Waarom geld willen verdienen door het aanwakkeren van de angst van de markt? Weten ze onvoldoende van de ontwikkelingen? Proberen ze hun eigen onkunde en fouten te verbergen? Waarom toch het blijven vertellen van al die onBIM?
Ik zou willen zeggen, nee, roepen; “Kom op, investeer in je toekomst! Door te navelstaren raak je alleen maar verder achter! BIM heeft zich al láng bewezen! Hou op met praten, ga doen, ga BIMmen!”
Kent u me niet? Dan ben ik gekleurd, niet neutraal en partijdig. Misschien heeft u me wel eens ontmoet. Dan weet u dat ik spreek vanuit passie voor het vak, enthousiasme voor de ontwikkeling die BIM na al die jaren nog steeds doormaakt en graag iets mee geef om over na te denken;
Als je blijft doen wat je altijd deed, zal je krijgen wat je altijd kreeg.
Rob Roef, februari 2011.
Mensen vragen zich wel eens af; “Waar heeft ‘ie Roef nou toch steeds last van? Dat gedoe met die oren, je ziet niets aan hem!”
Nou… ik kan je het volgende over vertellen: Sinds ik me kan herinneren, als kind al, loop ik bij de KNO-arts voor mijn oren. Vroeger werd met enige regelmaat m’n trommelvlies hardhandig doorgeprikt tot ik dat helemaal zat werd en jarenlang met oorontstekingen bleef lopen. Totdat uiteindelijk in de jaren ’90 Tinnitus bij me werd geconstateerd. Tinnitus, zie het als een ongevraagde onplezierige herrie in je oor! Even later kwam Hyperacusis om de hoek kijken, een onbegrijpelijke kwaal. Ik word namelijk ‘ziek’ van bepaalde geluiden.
Gelukkig heb ik niet alle dagen evenveel last van T en als T niet op bezoek is.. dan blijft H ook weg!
Natuurlijk heb ik vele medicijnen geprobeerd en ook even zo vaak ‘buisjes’ gekregen. Uiteindelijk, omdat het steeds erger werd en ik ook continu hoofdpijn en nog steeds oorontstekingen had, eind 2009 aan beide kanten een mastoidectomie ondergaan. Dit zorgt, simpel gezegd, voor een betere ventilatie van de middenoorholte. Heb ook nu aan beide kanten t-tubes (dat zijn, zeg maar, de afvoerleidingen van mijn slijmvliezen omdat de buis van eustachius niet goed genoeg ventileert). Alles leek in eerste instantie hoopvol maar nu (24 januari 2010) al weer dik 9 weken geëmmer aan mijn rechteroor. Écht geëmmer is het; antibiotica die niet aanslaat, loopoor tot en met, flink gehoorverlies (40dB – steek je vinger maar in je oor, je hoort alles nog maar wel gedempt -), hoofdpijn en concentratieproblemen. Vanmorgen een CT-scan gehad, ik hoop dat daar wat uit gaat blijken. Word er heel moedeloos van. Oja…. na de mastoidectomie heb ik overigens veel last van pijn ‘achter’ mijn oren… Dat schijnt vanzelf over te gaan. Op zich heb ik wel goede vooruitzichten; hoe ouder je wordt; hoe minder productief je slijmvliezen gaan werken. Dus over een jaar of 15 gaat het vast beter met me!!
Enne… als ik m’n (rock)muziek maar hard genoeg zet… dan heb ik nergens last van; Rock on!! \,,/
