Vanavond eten we een gebakken eitje, spiegel, omelet of kluts. De kinderen eten het liefst een papa-hutsefluts-eitje. Dat is een speciaal recept, ooit bedacht toen ik veel thuis werkte en de kinderen veel kleiner waren dan dat ze nu zijn. Het geheime ingrediënt maakt van een normaal gebakken eitje een échte traktatie!
Een snufje gedroogde kruiden hier, een bosje verse daar, lekker rommelen in de keuken met de jongste, die wil namelijk chefkok worden. Een goede basis krijg je tenslotte thuis!
Op een gegeven moment grijp je mis, dat kan natuurlijk altijd gebeuren. Dus tuig je de fiets op, kinderzitjes erop, mutsen op, wanten aan. Terug om je sjaal te halen, boodschappentas en portemonnee. Terwijl je de kinderen op hun plaatsen helpt zie je dat je band zacht is dus moet je weer de schuur in.. dit maal om de fietspomp te halen. Raar woord eigenlijk – fietspomp – suggereert dat er iets gepompt kan worden aan je fiets terwijl je toch echt je banden op staat te pompen. Maar dit geheel ter zijde.
Aangekomen bij de supermarkt het hele riedeltje en gedoe weer in omgekeerde volgorde en naar binnen…
En dan gebeurt het, in het schap een kaartje:
VANWEGE DE AANHOUDENDE VORST IS HET ZOUT UITVERKOCHT
Een eitje zonder zout is als een pc zonder muis, een plattegrond zonder maatvoering, links zonder rechts, yin zonder yang en volgens mijn moeder zaliger als een kusje zonder snor. Tegenwoordig zeg ik; als een BIM zonder ArchiCAD.
Het werden uiteindelijk sjalotjes, opvoedkundig verantwoorde zoutvervanger!
In de bouw kijken we wel eens jaloers naar andere industrieën en dan met name naar de automobielindustrie. Wat een geweldige systemen hebben ze daar, zowel in het ontwerp als uitvoering wordt alles van “a tot z” volgens vooraf gemaakte afspraken geregeld. Dat heeft als resultaat dat er in een productielijn op het allerlaatste moment nog modificaties gerealiseerd kunnen worden. Toch een andere kleur? De computer bij de dealer vertelt u of de auto al gespoten is!
Toch is het niet helemaal waar, het lijkt maar zo.
Om te beginnen is het aflevermoment van de auto aan allerlei puur willekeurige factoren onderhevig. De besteldatum en geplande levertijd suggereren dat de auto op een zeker moment van de band afkomt maar niets is minder waar. In mijn geval had ik het allemaal goed uitgezocht en zou de bestelde auto 6 maanden later mijn toenmalige bolide gaan vervangen. Uit de tussentijdse peilmomenten (ik hield regelmatig telefonisch contact met de dealer) bleek dat alles nog steeds op schema liep.
Tot het moment dat ik 4 maanden later belde en bleek dat de auto de week erop zou worden afgeleverd.
De dealer wist mij “trots” te vertellen dat de auto “nu al” geleverd was bij de Nederlandse importeur en dat binnen een week de levering bij de dealer gepland stond. Opvallend was trouwens wel dat ook dit keer het initiatief om contact op te nemen bij mij lag, ik zou anders wellicht pas een dag van te voren wat hebben gehoord… Lekker klantvriendelijk weer (zie mijn vorige column)…
Enfin, de levering maar “geaccepteerd” en mijn andere auto in de verkoop gezet (ben ik overigens nog steeds niet kwijt, iemand interesse in een gezinsauto op LPG?).
Nu blijkt – na al 2 keer in 4 maanden een nieuwe boordcomputer van € 2400 / stuk te hebben gekregen – dat de problemen met de elektronica die ik heb mogen ervaren schijnen te worden veroorzaakt door een niet goed passende kabelboom.
Het (niet) mooie is dat deze kabelbomen weliswaar bestaan uit standaard onderdelen maar dat niet standaard dezelfde onderdelen worden gebruikt. De door de Duitse fabriek aangeleverde kabelboom bleek niet te passen. Nu maar hopen dat de nieuwe zending wel op maat wordt gemaakt.
Leve de standaardisatie, of toch nie?
